Pas op, dit
is weer geen makkelijke. Onderwerp van dit korte stukje : Jacky Moyaert,
inderdaad de broer van.
We zitten
op een terras en er stopt een bus van De Lijn met chauffeur van dienst : Jacky
M. Kenmerk van Jacky M : hij ziet alles en hij ziet iedereen. Nu denken jullie
: “en dan?”. Blijkt Jacky M bekend te zijn bij zowat het hele terras. Als
gevolg daarvan kwamen de tongen los. De ene anekdote na de andere. Het ene
avontuur al avontuurlijker dan het andere.
We houden
het hier liever netjes en vatten het als volgt samen. Jacky M heeft menig
steentje verlegd in de rivier. Daarbij mag het een wonder heten dat de
tramsporen van De Lijn nog geen krinklende winklende… en dat de “viere” of de
“negen” op een blauwe maandag nog nooit in Zottegem is opgedoken. Met het
parcours dat Jacky M heeft afgelegd, ik garandeer het jullie, het had gekund.
Daarbij zou Jacky M zonder verpinken aan zijn passagiers hebben uitgelegd dat
’t Sas of den Opex nu in Zottegem lagen. En ik verzeker jullie, mogelijks onder
invloed van een walmpje alcohol, ze hadden het nog geloofd ook.
Maar toen
kwam de erg lastige vraag : in hoeverre is het DNA van Jacky M typerend voor de
familie M. Toen werd het even stil en sloeg de twijfel toe. Het terras kwam
daar niet zo snel uit en moest flink zijn hersenen pijnigen om tot een
evenwichtig oordeel te komen.
Er waren
gelijkenissen, dat wou iedereen beamen. Beide M’s houden van een goede
lachpartij en worden erg makkelijk verleid door een glaasje gerstenat. Het
mogen ook meerdere glaasjes zijn. Bij andere momenten moest het terras vaststellen
dat er verschillen waren. Onze M kwam daar niet slecht uit : sportiever,
bedeesder, menselijk bescheiden, minder praatjes, luisterbereid... een
beetje de ideale echtgenoot eigenlijk.
Maar over de
eindconclusie was iedereen het eens : “je mag ze nie tegoare zetten”. En al
zeker niet op Stene.
Tot horens,
Serge