Bandenspanning
vrijdag 7 november 2014
Collega’s,
jullie vragen mij soms, Serge, wat is nu een goede bandenspanning? Dat ik het
niet weet. Maar noblesse oblige, ik doe een poging.De goede bandenspanning dat
is zoals in de liefde. Dat varieert naar gelang de omstandigheden. Laat mij dat
een beetje toelichten.
Manlief is
weer eens gaan fietsen met WD Breduinia en heeft nadien nog een Omerke
gedronken. Of vrouwlief is gaan shoppen met de kredietkaart van haar
teergeliefde. In die omstandigheden is de sfeer thuis, laat ons zeggen, wat
gematigd. “Beeld zonder klank”, voor sommigen. In dergelijk klimaat is een lage
bandenspanning van doen - zo’n 1.5 Bar volstaat. De ondergrond is drassig,
glibberig maar de fiets plakt aan de grond en het leven wordt langzaam weer
leefbaar. Maar pas op! Zo’n lage bandenspanning is goed op de rechte stukken
maar is erg gevoarlijk in de bochten. Dan moet je over de nodige
stuurmanskunsten beschikken om recht te blijven. Met andere woorden, als er ten
huize “beeldzonderklank” ook maar iets gebeurt, en er moet een bocht genomen
worden, dan vraagt het héél veel psychologie om de situatie niet verder te laten
ontsporen. Eén verkeerde opmerking en het spel zit weer op de wagen.
Maar soms
is het anders. Er zijn van die momenten dat we ons weer jong wanen. Overal tortelduifjes
en vlinders in de buik en nog van die ongemakken. Pomp de banden in dat geval
maar eens goed op. 4 Bar ? Waarom niet. De ondergrond is stevig en je vliegt
over het parcours. Boenke boenke op de rechte stukken maar je absorbeert alle
schokken met de glimlach. Bochten? Leg je maar eens goed plat. Je blijft moeiteloos
recht. De liefde overwint in dit geval alles. Nadelen? Risico op een klapband! Als
het misgaat, dan gaat het goed mis. Een knal van jewelste. Behoeft verder geen
commentaar want je zit weer in scenario 1 – snel wat lucht uit de banden laten.
Spanning op
de banden is zoals spanning in de liefde. We moeten met WD Breduinia eens aan een
documentaire denken : “Het leven zoals het is … fietsen.” We gaan voor niet
minder dan een Oscar.
Tot horens,
Serge