Laphroaig ? Ik hoor het jullie denken. ’t Zou WD Breduinia niet zijn of er moet weer een scheut alcohol aan te pas komen. Helaas, jullie zijn alweer verkeerd. Toegegeven, dat ding waarvan ik de naam niet kan uitspreken is een sublieme rokerige single malt whisky met medicinale smaak van het wereldberoemde eiland Islay. Maar voor een lid van onze geliefde club draait het in de eerste plaats om de kwaliteit.
Schuldige van dienst is deze keer een zekere Mr. T wiens naam we uit veiligheidsoverwegingen geheim houden. Als onze eerste minister moet beveiligd worden, dan zeker ook onze Mr. T. Anders komt onze bevoorrading in het gedrang en dat willen we vermijden.
Elke wielertoerist weze vooraf gewaarschuwd, een slokje Laphroaig bereikt op een fractie van een seconde elke uithoek van het zenuwstelsel en van alle andere stelsels die een mens rijk mag zijn. Dat ding heeft niet voor niets jaaaaren liggen rijpen. Dat doet ons trouwens aan iets denken.
Is het niet zo dat wielerlegende Freddy Maertens een bidon champagne naar binnen kapte zo’n paar kilometer voor de meet? Hoe verklaren we anders de man zijn palmares waar menig rennertje van vandaag een puntje aan kan zuigen. Wel ik garandeer u, indien good old Freddy een bidonneke Laphroaig tot zig had genomen, hij had voorwaar het peloton nog eens geduppeld nog voor het aan de meet was gekommen.
Met één stroomstootje van Laphroaig start je Doel 1 tot 17 én Tihange 3 tot 6 zoooo terug op. Fluitsje van een sent.
En dan nu het hoede nieuws, folchende weeek doen we the folhende 6 vlessen.
Pethankt Thiery !
Todt hóóóórens,
Serge
