WD
Breduinia zijn cowboys. Laat mij dat verduidelijken.
Mooie
reportage gezien met Jeroen Meus. Onze Belgische chef was op bezoek bij échte
cowboys in het échte Wilde Westen. Jeroen mocht mee in de sporen van de cowboys
van de Tongue River Ranch, Texas. Cowboys die dag in dag uit kuddes vee van god
naar her leiden en meer op hun paard zitten dan in hun zetel. Cowboys, en
wellicht ook cowgirls, blijken ware mensen te zijn.
Eerste
beklijvende scène. Eén cowboy weet te vertellen dat hij niet vaak in de stad
komt. Meer zelfs, hij houdt niet zoveel van de stad “omdat mensen er geen
goedendag zeggen als ze elkaar tegenkomen”. Wat een statement ! Zo zie je maar
dat de waarheid niet altijd uit de mond van de beau-monde komt. Integendeel, ze
komt vaker uit de mond van een cowboy. En laat WD Breduinia nu net goedendag
zeggen tegen eenieder die haar pad kruist.
Tweede
beklijvende scène. Een oudere cowboy geeft toe dat hij niet meer zoveel
centimeters op zijn lintmeter heeft. Dat vindt hij ook niet erg want hij weet
dat hij dan zijn ouders zal terugzien. “Do you understand that boy?”. Waarop
Meus : “Yes sir”. En toen werd het héél stil op de Texaanse prairie. Mooie televisie.
Ook sprekend was het respect dat de cowboys toonden voor hun cowboykok Charlie omdat Charlie elke dag twee uur vroeger opstond dan zij, en er voor zorgde dat zij konden doen wat ze moesten doen.
Tussen
haakjes, Jeroen Meus vond de frieten van Charlie maar niks maar of dit als
referentie kan gelden zijn we niet zo zeker.
Toon Wifi in Tahiti en de mensen kijken Wifi in Tahiti. Maar WD Breduinia heeft liever Meus.
Tot
horens,
Serge