Dag Carine.
Zoals je wellicht
weet heb ik afgelopen zaterdag de Omloop van Vlaanderen gereden. Het gekke is
dat we na al die jaren sommige hellingen koppelen aan bepaalde personen.
Ken jij de Leberg ?
De Leberg is een smalle asfaltweg in Brakel/Zegelsem. Doorgaans kom je aan de
Leberg na de ellendige kasseien van de Haaghoek. Als je ooit eens bidons nodig
hebt, heb ik maar één tip. Ga aan de Haaghoek postvatten als er weer eens een
pelotonnetje wielertoeristen passeert. Bidons voor de rest van je leven.
Zaterdag zijn we naar de Leberg gereden langs de Teirlinckstraat. Dat is
makkelijker dan die verdomde Haaghoek maar nu ook niet meteen om vrolijk van te
worden. Grote kasseien en de Teirlinckstraat loopt daarenboven een beetje op.
Normaal is de Leberg
goed te doen voor iemand met wat parcourskennis. De aanloop is nogal vlak en
daar kan je wat snelheid maken.
Maar midden de
Leberg - op het steilste stuk dus - heb ik zaterdag iets ongelooflijks meegemaakt !
Eén van fietsers was
in de berm beland en lag het uit te schreeuwen van de pijn. Hij was op een
nogal slecht moment overmand geworden door krampen in beide benen, en was niet
tijdig uit zijn klikpedalen geraakt. Hij was dus omver gevallen in de graskant, gelukkig
zonder erg, met zijn fiets zo half om half bovenop hem. Ondertussen was hij aan
het friemelen om uit zijn pedalen te geraken en luidkeels om zijn ma aan het
roepen. In wielerkringen wordt er met zoiets niet gelachen, zo zijn wij niet.
Maar anderzijds is het niet verkeerd om zo nu en dan eens de lol van zo’n
situatie in te zien. En dat dit beeld zich nu net op de Leberg moest voordoen.
Ik moet toegeven, ik heb een kleine glimlach niet kunnen onderdrukken.
Mocht het passen
Carine, moeten we absoluut samen (nog) eens naar de Leberg.
Tot binnenkort dus
Serge
